اول یکم از خودم بگم 

یه پسری ام با قد 179.احساساتی.دل رحم.خیلیییی شوخ و اهل خنده.یکمی هم شرور.یکمم شیرین بیان

به تیپم زیاد اهمیت میدم.از آدم هایی که فک میکنن از بقیه خیلی سرترن خیلی بدم میاد.از 2 سالگی به ورزش رزمی خیلی علاقه داشتم که بوکس رو انتخاب کردم و حالا 5 ساله دارم ادامش میدم و خدارو شکر موفق بودم

زیادم درسخون نیستم

 یه پسری بودم که هر وقت اسم دوس دختر و عاشق شدن میومد مسخره میکردمو کلی میخندیدم.

همه چیز از یاهو شروع شد.یه خیلی بی حوصله بودم رفتم توی یاهو اسم یه آیدیو دیدم دست خودم نبود بهش پیام دادم سلام خوب هستید این علامترم یادمه اونم جواب داد سلام مرسی آقای عصبانی باهم یکم حرف زدیم گفتش که باید بره.رفتو دل من موند پیشش قرار شد شمارمو براش بذارم.

تا شب داشتم بهش فکر میکردم.چند روز گذشتو عید نوروز شد ما مثل همیشه رفتیم شهرستان برای دیدن مادر بزرگ و فامیلا.2 3 روز گذشت دیدم یکی بهم اس داد اسمشو بهم گفته بود بیتا وقتی که اس داد داشتم بال در میاوردم چند تا اس ام اس دادیم انگار احساس دلتگی داشتم نسبت بهش بهش که زنگ میزدم درست حرف نمیزد میدونستم قصدش سر کار گذاشتنه منه! انگار یه حسی بهم میگفت که این از همه بهت نزدیک تره! رفتم سمتش! بهش اس که میدادم توجه نمیکرد بهم میگفت دیگه مزاحمم نشو! چند روز گذشت از ذهنم بیرون نمیرفت!

خدااا انگار نزدیک ترین کسم بوددد

همش فکر میکردم چی بهش بگم که جوابو بده

بهش اس دادم که چند روز باهام باش اگر منو نخواستی میرم قبول کرد! از خوشحالی بال در آورده بودم

همینجوری گذشت میگفت که انگار بهم علاقه مند شده..اسم واقعیشو بهم گفته بود..میگفت دوسم داره منم باور میکردم

تا اینکه یه روز قرار گذاشتیم برای اولین بار همدیگرو ببینیم خیلی حول بودم نمیدونستم باید چه کنم! من که تا حالا از این کارا نکرده بودم.خلاصه لباس پوشیدمو رفتم.تو مترو که نشسته بودم انگار تو CCU بودم رسیدم اونجایی که قرار بود برم پیداش نمیکردم یکم منتظر شدم دیدم از دور یکی بهم اشاره میکنه بیا!قلبم از دهنم داشت میومد بیرون رفتم سمتش گفتم سلام گفت سلام خوبی گفتم مرسی تو خوبی گفت آره قلبم تن تن میزد نگاهش که کردم دلم لرزید چند ثانیه تو حاله خودم نبودم انگار داشتن هیبنوتیزمم میکردن رفتیم روی یه صندلی توی پارک نشستیم کنارم بود اولش یکم ساکت بودیم که یعد یکم از حالت کما در اومدم! تا گذشت رسیده بودم خونه فک میکردم یه آدمه دیگه شدم! فرق کرده بودم! بهم اس ام اس میداد میگفت که ازم خیلی خوشش اومده! منم میگفتم من که 10000000 برابر!تا صبح به مهسا فک میکردم..... 

برای خواهر کوچیکم یه هدیه خریده بود که با جونو دلم ازش نگه داری میکنم.چند روز بود که همش فکر میکردم چجوری خوشحالش کنم؟؟چیکار کنم که خییییییبلی خوشحال بشه...دوس داشتم یه کاری کنم که تا حالا هیچ کس براش نکرده باشه.تصمیم گرفتم براش یه هدیه بخرم..خیلی گشتم از هچی خوشم نیومد انقدر گشتم تا دیدم در یه مغازه یه شاله آبیه خوشکل هست خیلی خوشم اومد برا خریدم.وقتی که بهش دادم خوشحال شد اما اینجوری که میخواستم نه خیلی دوش داشتم تو اون شال ببینمش اما هیچ وقت نشد

رابطمون همینجوری میگذشت و بیشتر دلدادش میشدم.هر وقت میدیدمش انگار دنیا تو دستامه.صدای قشنگش خیلی آرومم میکرد!وقتی برای اولین بار دستاشو گرفتم فهمیدم که همه زندیگیمه!وقتی برای اولین بار بغلش کردم فهمیدم هیچو هیچ کسو جز اون نمیخوام! هر وقت که اتفاقی دستاش از دستام جدا میشد یه جوری میشدم نمیخواستم حتی 2 ثانیه دستاش تو دستام نباشه....همش ازش قول میگرفتم که هیچ وفت تنهام نذاره ه ه ه ه ه ه!بزرگترین نگرانم جدایی از مهسا بود..رابطمون میگذشت.قبل از من با یکی دیگه دوس بود میگفت که عاشقش بوده اما اون نخواستتش و ولش کرده وقتی این حرفارو میزد به زور جولوی بغضمو میگرفتمهر وقت هرجا میرفت خیلییییی نگران میشدم همش بهش اس میدیدم که کجایی برگرد    اما نمیدونستم این حرفام اذیتش میکنه....انگار نمیدونست که نگرانم!!! هر وقت نمیدیدمش میخواستم دق کنم به همه گیر میدادم دعوا میکردم حساس شده بودم!!! روزها میگذشت و بیشتر عاشقش میشدم!!تا اینکه دیگه بهم اس نمیداد بی محلی میکرد جواب تلفنامو نمیداد اگرم جواب میداد زود روم قطع میکرد...نمیذاشت حرفامو بزنم..بهم میگفت اون پسره دوباره اومده سراغش و هی زنگ میزنه و.......دنیا داشت رو سرم خراب میشد از همه چی بریده بودم...تو روز بهش 10000000 دفه اس میدادم که مهسای من کجایی؟تنهام گذاشتی؟نفسم چرا جواب نمیدی تو که میگفتی عاشمییی با دنیا عوضم نمیکنییییی تورو خدااا مهسا اگه نباشی میمیرمممم باهام حرف بزن التماسش میکردمممم اما انگار نه انگار..بعضی موقع ها اس اشتباهی میداد به من فهمیده بودم ....کاری از دسنام بر نمیومد هر وقت نماز میخوندم از خدا میخواستم که بر گرده حاظر بودم همه چیزمو بدم اما برگرده...براش هدیه خریده بودم با خودم میگفتم انقدر التماسش میکنم تا بلاخره بیاد ببینمش دیگه وقتی ام که اومد کاری میکنم که از پیشم نره و یه کاری میکنم که دوستم داشته باشه.یه گل رز قرمز هم خریده بودم ک وقتی دیدمش و سلام کردم اول بهش بدم.یه عالمه حرف آماده کرده بودم که بهش بگم.هه چه فکرایی میکرمچقدر ساده بوم  گوشیم که زنگ میخورد میدوییدم سمتش فک میکردم مهساس.....اما نبود! همش یه بغضی تو گلوم بود هر شب اشک میریختم خیلی شبا تا صبح نمیخوابیدم.... همش خسته بودم..روز نبود که بهش اس ندم زنگ نزنم  طاقتم تموم شده بود یه روز به گوشی پدرش اس دادم نمیدونم چی شد که خودش اس داد مزاحمم نشوووووووووووو دوست نداممممممممممممم!!!وای خدا اون لحظه صدای خرد شدنه قلبمو شنیدم بخدا شنیدمممممم! دیگه تنها شده بودم منتظره هیچ کس نبودممممم روز نمیشد که اشک از چشمام نیاد.....بعضی روزا میرفتم جاهایی که میدیدمش گریه میکردم مردم نگاهم میکردن فکر میکردن دیوونه ام...یه بار بهم اس داد من دیروز با محمد بیرون بودم نمیخوام اذیتت کنم ولی ما به درد هم نمیخوریمچقد آسون این حرفارو میزد اصلا انگار نه انگار که اینجا دارم براش پرپر میزنم دیگه دستام حسه تایپ کردن رو ندارن.من سپردمش بخدا

مهسای من رفت..رفت با یکی دیگه

صدای دل عاشقمو نشنیددددد

حرفای منو باور نکرد...........

چقدر بی رحم بود چقدر سنگدل بود

آره رفت رفتو پشت سرشم نگاه نکرد

تنهای تنها شدم....هر وقت اسم مهسا میاد از چشام خود به خود اشک میاد...زندگیو نمیخوام...هنوز که برام اس ام اس میاد یا گوشیم زنگ میخوره میدوام سمتش انگار یه حسی بهم میگه مهساس.....اما...

مهسا تنها کسم بود...هیچ کسو جز مهسا نداشتم...هیچ وقت روم نشد بهش بگم...

قلبمو شکست اما من میبخشمش بخاطر عاشق بودنم...الهی خار به پاش نره....الهی هیچ وقت قلب کوچیکش نشکنه...حالا 2 سال از این قضیه میگذره و من تنهای تنها

منتظر مرگمم

همین امشب راحت میشم....

مهسا جان برات یه هدیه خریده بودم میرسونمش دستت...

خدانگهدار...

معلم عصبي دفتر را روي ميز کوبيد و داد زد : سارا…دخترک خودش را جمع و جور کرد ، سرش را پايين انداخت و خودش را تا جلوي ميز معلم کشيد و با صداي لرزان گفت : بله خانم؟

معلم که از عصبانيت شقيقه هايش مي زد ، به چشمهاي سياه و مظلوم دخترک خيره شد و داد زد : (چند بار بگم مشقاتو تميز بنويس و دفترت رو سياه و پاره نکن ؟ ها؟

فردا مادرت رو مياري مدرسه مي خوام در مورد بچه ي بي انظباطش باهاش صحبت کنم )

دخترک چانه لرزانش را جمع کرد… بغضش را به زحمت قورت داد و آرام گفت :

خانوم… مادرم مريضه… اما بابام گفته آخر ماه بهش حقوق ميدن… اونوقت ميشه مامانم رو بستري کنيم که ديگه از گلوش خون نياد… اونوقت ميشه براي خواهرم شير خشک بخريم که شب تاصبح گريه نکنه… اونوقت… اونوقت قول داده اگه پولي موند براي من هم يه دفتر بخره که من دفترهاي داداشم رو پاک نکنم و توش بنويسم…

اونوقت قول مي دم مشقامو تمييز بنويسم…

معلم صندليش را به سمت تخته چرخاند و گفت : بشين سارا …

و کاسه اشک چشمش روي گونه خالي شد …

خیلی دوس دارم این متنو 

سلام 

چند روز دیگه تولد مهساس...

خیلی دوس دارم بهش تبریک بگم اما نمیدونم چه جوری 

ای خدا...

فقط یه نشونی ازش دارم اونم همون جاییه که همیشه با هم قرار میذاشتیم 

تا الان 1000 دفعه اونجا رفتم اما اصلا پیداش نکردم

یاد خاطراتو  نبودنش میوفتم خود به خود اشکم میاد 

این همه اشک ریختم چه فایده داشت مگه برام مهسا شد 

دستم حس تایپ کردن رو نداره

مهسا 

امروز رفته بودم منیریه کتونی بخرم...داشتم راه میرفتم یه دفعه یه دخترو دیدم م م م م 

فک کردم مهساس با یه پسر بود خواستم از جلوی چشمش برم کنار...نزیک که شدن خیلییییییییییی شبیه

مهسا بود یه لحظه میخواستم صداش کنم روم نشد....با خودم گفتم خوب حالا مهسا باشه صداش کنی بگی چی؟

دلم براش تنگ شده 

برام که اس ام اس میاد خوشحال میشم گوشیمو بر میدارم تا صفحه ی اس ام اسو باز میکنم اول بالاشو نگاه میکنم تا ببینم از طرفه کیه با خودم میگم الان نوشته نفسه من...اما ایرانسله 

هر روز میشینم کلی با خودم فکر میکنم تا چه اس ام اسی براش بفرستم....یه عالمه فکر میکنو متنو مینویسم  اما  بعد یادم میاد که گفته بود دوست ندارم 

بعدم متن اس ام اسو پاک میکنمو گوشیمو میندازم اونور...

چقدر زجر داره به یکی که از ته قلبت میمیری براش بگی عاشقتم تنهام نذار اما اون بگه دوست ندارم نمیخوامت برو 

گاهی اوقات انقدر دلم مهسارو میخواد که بی اختیار شروع میکنم به اشک ریختن 

دیروز مسافرت بودیم هرکیو میدیدم فکر میکردم مهساس 

من چقدر بدبختم خدا 

2 سالو نیمه که رفته اما هنوزم میمرم براش 

هنوزم عاشقه صداشم 

انقدر بغض تو سینمه که با هیچ کس نمیتونم حرف بزنم...

اگر این وبلاگم نبود که دیگه...

هر روز که میگذره بیشتر منتظرشم  هر روز بیشترو بیشتر

میگم امروز خبری ازش نشد فردا حتما پیداش میشه

نگاه به اشکام نکنید الان خوشحالم چون شاید فردا برگرده 

دیروز یه حسه قویی بهم میگفت الانه که مهسا زنگ بزنه اما هرچقدر منتظر شدم هیچ خبری نشد

نمی دونم چرا انقدر امیدوار بودم 

خوب اصلا من مهسارو نمیخوام دلو قلبم چی میشن؟ اون که دیگه دست من نیست 

چرا مهسا عشقمو ندید 

همه میگن محاله که برگرده...

اما من که منتظرش میشم 

به پشت سر نگاه میکنم شاید هنوز کسی مرا دوست داشته باشد 

اما افسوس : همه کاسه آب بدست ، منتظر رفتن من هستن ...

بعضــی شب هـا حـال عجیبــی دارم...

یــه دلتنگــی
یــه بغـض

یـه دلـواپسـی بـزرگ
نـه بخـاطـر اینکـه تنهـام...
نـه...

بـه خـاطـر اینـکـه بـریـدم
حتـی از خـودم...
امشــب هــم
مثـل

هـر شــب
از اون شـب هـاست...

از سا ختـــــــار دنـــیــــــــا

اطلاع زیادی ندارمـــــــــ....

ولــــــی من هم دوســــت داشتـــــــــم

دنیـــــــــــای كســـــــی باشــــــــم...

به یکدیگر دروغ نگویید!

آدم است

 باور میکند

دل می بندد...!

آهای فلانی . . .

 به زخم هایم خیره نشو !

خودم می دانم عمیقند . . .

 با نگاهت به آتش میکشی وفاداریم را !

مگر تنها ندیده ای ؟؟؟

چه انرژی عظیمی میخواهد کنترل اولین قطره اشک برای نچکیدن!!!

خدایا…

میخواهم اعتراف کنم دیگرنمیتوانم 

 خسته ام من امانت دارخوبی نیستم

 “مراازمن بگیر” مال خودت

من نمیتوانم نگهش دارم… 

فــرامــوش ڪــردنـت بــرایـم مـثـل آب خــوردن است …

 از همــان آبـهـایـی که خــفــه ات میــکنـد …

از همان هایی ڪــه بــایــد ساعـت هـا سـرفـه ڪـنـی …

 از همــان هـایـی ڪــه بـی اختیــار اشـڪــهایـت را جـاری میـڪــند.. .

سلام به همه کسایی که به وبلاگم سر میزنن

امروز چقدر به خودم فکر کردم...به رفتارام...حرفام...چیزهایی که ندارم.....

با خودم گفتم شاید همه چیز تقصیر خودمه...شاید خودم باعثش میشم...

اما هرچی فکر میکنم یادم نمیاد دل کسیو شکسته باشم...یا کسی ازم چیزی بخوادو نه بگم....یا ناراحتیه کسیو بخوام....

شایدم سرنوشتمه دیگه چیکارش کنم...

هی ی ی ی ی چقدر دلم پر...اگه بخوام همشو بگم که دیگه چجوری زندگی کنم...منم دلم به همینا خوشه دیگه

بزرگترین دلخوشیم که رفت...حالا با همینا میسازم تا وقتی که تموم شن...

از کلمه ی رفتن بدم میاددد خیلی...وقتی که مهسا رفت شبا با خودم فعل رفتن رو صرف میکردم اما فقط میگفتم رفت رفت رفت...

تا خوابم ببره....تو خوابم مهسارو میدیدم....

من به مهسا میگفتم تو تنها دلخوشیمی آره میگفتم...ولی نمیدونم چرا اصلا نگاهم نکرد...

وقتی که بود دنیا برام یه رنگه دیگه بود...همه چیز قشنگ بود...چقدر خوشحال بودم...هر روز به 10 روز دیگه فکر میکردم میگفتم چه کنم که مهسا دوسم داشته باشه...نکنه بذاره بره...بذار بهش زنگ بزنم...دوس داشتم حرفای خوشحال کننده بهش بزنم...

چه رویای قشنگی بود...داشتنه مهسارو میگم...به خدا برام یه رویا بود...یه رویای شیرینه تلخ

از خونه که بیرون میرفت آروم نبودم تا وقتی که برگرده...روزهای آخر رفتنش حتی جواب اس ام اس هامم نمیداد...من نگرانش بودم...اون باور نمیکرد اما خدا که خودش شاهده...

چقدر دوس داشتم اون روزهای آخر وقتی که زنگ میزنم تلفنو جواب بده و با مهربونی حرف بزنه....لااقل ازم خداحافظی کنه...به آیدیه یاهوش پیام میدادم با خودم دردو دل میکردم اما اس ام اس میداد پیام نده...یعنی اصلا فکر نمیکرد به اون حرف هایی که میزدم؟؟

هیچ کس نبود باهاش دردل کنم...

نمیدونم الان کجاست...با کیه...چه میکنه...

نمیدونه که هرشب با قرص خوابم میبره...نمیدونه همه ی وجودم ذره ذره آب شد.....نمیدونه.....

هیچکس از حال من خبر نداره. . .

دبگه برم بخوابم...شاید فردا یه روز خوب بود...شاید از خواب بیدار بشمو ببینم همه چی یه خواب بوده...